Limp Bizkit

Limp Bizkit

Grupa Limp Bizkit powstała w Jacksonville na Florydzie. Na początku było to trio The Bizkit, które tworzyli: Frederick William Durst (wokalista, tekściarz), Sam Rivers (basista) oraz John Otto (perkusista). W 1994 dołączył do nich: Wes Borland (gitarzysta). Wtedy właśnie powstali Limp Bizkit. Pewnego pięknego dnia do Jacksonville zawitała mało wtedy znana kapela KoRn. Po koncercie Fred zaproponował zrobienie wszystkim chętnym tatuażu (a w tej sztuce sam mówi, że jest masta). Podczas późniejszej rozmowy z Jonathanem Davisem okazało się, że jest on w stanie pomóc zaistnieć Limp Bizkit. Fred D. przekazał Jonathanowi D. kasetę demo ("Leech"), a ją dostał w swoje ręce Ross Robinson. Wkrótce wyruszyli w trasę z Deftones i House Of Pain. To właśnie po rozpadzie tej ostatniej do LB doszedł DJ Lethal. Następnie podpisali kontrakt z Flip Records. W 1997 roku wyszedł debiutancki album "Three Dollar Bill Y\\\'all $" zawierający oklepany już cover "Faith" George\\\'a Michaela. Krążek sprzedał się w samej Ameryce w ilości ok.1.5 miliona egzemplarzy, dzięki czemu uzyskał status platynowej płyty. Chłopaki połączyli core, hip-hop i jeszcze wpletli między to elementy metalu. Niby takie coś wydaje się mało możliwe, a jednak Limp Bizkit doszli do tego stopnia, że niemożliwe stało się możliwym - po prostu to wszystko pasowało do siebie. "Inne bandy łączyły ciężki rock z rapem i melodyjnym śpiewem, ale nikt nie posunął się tak daleko, tam gdzie rap jest w pełni wiarygodnym hip hopem, ciężko brzmiące fragmenty porywają po 100 000 ludzi za każdym razem podczas koncertów na stadionach, a melodie zmuszają cały świat do śpiewania. To cię uderza niczym rękawica z metalu waląca o ziemię" - tako rzekł Fred (lider). Limp Bizkit stali się popularni nie tylko dzięki wspomnianemu już wcześniej coverowi, ale również dzięki singlowi "Counterfeit", do którego podobno nagrali 2 teledyski. W 1998 roku wyjechali w trasę "Family Values" z rosnącym w siłę KoRn i jeszcze kilkoma kapelami (m.in. Orgy, Rammstein). Dzięki tymże koncertom dali się słyszeć coraz to większej ilości osób, a "Three Dollar Bill Y\\\'all $" utrzymywał się na liście 200 najlepiej sprzedających się albumów Billboard przez 67 tygodni. "Family Values Tour \\\'98" została uwieczniona na kompakcie i kasecie, dzięki czemu ci, którzy nie uczęszczali na te koncerty i w ogóle nie mieli pojęcia o LB, a byli fanami KoRn, teraz mieli okazję zapoznać się z bardzo oryginalnym zespołem, który posiada charyzmatycznego wokalistę. Jednakże słuchacze KoRn mogli zauważyć nazwę Limp Bizkit na "Follow The Leader", gdyż Fred Durst gościnnie wystąpił na tejże płycie wspomagając Jonathana w utworze "All In The Family". "Family Values Tour \\\'98" nie był jedyną imprezą, w jakiej grupie udało się uczestniczyć. Zaliczyli także "Warped" i "Ozzfest". Wylansowali również własne przejezdne party "Ladies Night In Cambodia" przez dwa solidne miesiące, umożliwiając 200 laskom wolny wstęp oraz dziwne koncerty "Guerrilla shows". Polegały one na tym że chłopaki dzwonili do miejscowego radia i powiadamiali że Ciacha zagrają koło godziny 15. Wtedy gdy wszyscy szukali grupę oni się rozkładali. Gdy byli gotowi w radiu walnęli hasło: "Limp-Bizkit są tu i tu." Gdy w mieście nastąpił chaos oni zdążyli zagrać i zwinąć manele przed przyjazdem policji. Udało się im tak tylko parę razy... A po prawie dwuletnim tournee, m.in. z zespołem Korn i Soulfly... Nadszedł rok 1999, w którym Limp Bizkit udowodnili, że nie są jedynie "kapelą sezonową" (tzn. wydają 1 album, zgarniają kupę szmalu i słuch o nich zanika). Światowa premiera "Significant Other" (tytuł odnosi się do relacji damsko-męskich, ale również może być odczytywany jako własne "znaczące coś innego" zespołu) odbyła się 21-ego czerwca. Promująca album piosenka "Nookie" zwróciła uwagę dużej ilości osób z całego świata, a album w pierwszym tygodniu od premiery sprzedawał się w tempie 100 egzemplarzy na minutę (WOW!). Co nagle, to po diable - o Limp Bizkit zaczęło gadać coraz więcej dzieciaków, rosło zainteresowanie wokół grupy, która z dnia na dzień zyskiwała coraz to większą popularność. Trzeba przyznać, że "Nookie" to baaardzo wielki i przede wszystkim udany, pełny energii hicior (sorry! ale jego zajebistości nie da się wyrazić słowami). "Significant Other" okazał się być albumem, który długo nie schodził z czołówki najlepiej sprzedających się albumów Billboardu. W gazetach i ogólnie w mediach zaczęło się mówić o Limp Bizkit, całym życiorysie Freda, które usłane różami nie było, o nowym krążku... I tutaj trzeba wspomnieć, że wiele kontrowersji wzbudziła promująca album piosenka "Nookie", która została napisana dla byłej Freda (a to była zła kobieta, która puszczała się z "przyjaciółmi" swojego faceta, z którym była tylko dla pieniędzy). Wyobraźcie sobie, jakie wtedy zapanowało zamieszanie... "Significant Other" została wyprodukowana przez zespół przy współpracy legendarnego Terry\\\'ego Date\\\'a (Pantera, White Zombie) i Scotta Weilanda ze Stone Temple Pilots, a zmiksowana przez Brendana o\\\'Brien (Pearl Jam, Stone Temple Pilots). Nie zabrakło również znakomitych gości: Jonathana Davisa z zespołu Korn ("Nobody Like You"), Method Mana ("N 2 Gether Now" - wyprodukowany przez D.J. Premiera), Lesa Claypola z grupy Primus (tzw. "Message Of Les" w outrze), grup Surge and System Of A Down oraz mamuśki Freda ("przedpiosenka" "N 2 Gether Now"). W tym samym roku Limp Bizkit wyruszyli razem z KoRn i z innymi zespołami (m.in. z Filter) w trasę "Family Values Tour \\\'99". Różnica pomiędzy tym tournee, a zeszłorocznym jest tylko taka, że Limp Bizkit stali się cholernie popularni i nie występowali już jako nieznana nikomu kapela. Zaryzykuję twierdzenie, że Limp Bizkit byli gwiazdą tegorocznej wtedy (1999) edycji festiwalu Woodstock. Po prostu: tak jak KoRn wyszli z podziemi i stali się supergwiazdą. 2000 - na "End Of Days (O.S.T.)" pojawia się utwór "Crushed", a na "Mission: Impossible 2" - "Take A Look Around" (oczywiście grupy Limp Bizkit). Dnia 4 lipca odbyła się darmowa trasa koncertowa wraz z Cypress Hill, którą sponsorowała firma Napster. Natomiast w sierpniu ukazał się nowy wypust zatytułowany "Chocolate Starfish And The Hot Dog Flavoured Water" (po polsku brzmi to: "Czekoladowa Rozgwiazda I Woda O Smaku Hot Doga"). Pierwszym singlem z nowej płyty było "My Generation", a po nim kilka następnych: "My Way", "Rollin\\\'" który rozsławił Limpbizkit na cały świat, oraz na końcu "Boiler" wraz z chyba najlepszym teledyskiem w historii LB. Po promocyjnych trasach koncertowych słuch po Limpbizkit na jakiś czas zaginął. By umilić fanom czekanie na kolejny krążek Bizkici wydali "New Old Song" czyli hip-hopową płytę z remixami ich największych przebojów. Wśród autorów remixów byli m.in. P.Diddy, The Naptunes, Timbaland. W między czasie w kapeli doszło do spięć, co doprowadziło do odejścia z zespołu gitarzysty Wesa Borlanda. Fred postanowił poszukać zastępstwa organizując castingi na nowego gitarzystę na teranie całych Stanów. Choć wybrano zwycięzcę, nie został on gitarzystą Limpbizkit. W końcu Bizkici zaczęli nagrywać nowy krążek, początkowo Fred zapowiadał że będzie to najsurowszy materiał jaki kiedykolwiek nagrano, lecz później się okazało zupełnie inaczej. Po nagraniu kilkunastu kawałków Fred raz co raz podgrzewał atmosferę przez wydaniem krążka, co róż zmieniając tytuł płyty. Do szczęscia im brakowało tylko gitarzysty. Gdy Limpbizkit otrzymali zaproszenie na występ podczas XIX edycji Wrestlmanii, do ekipy dołączył ex -gitrzysta SNOT Mike Smith. Na tej imprezie LB wraz z Mikiem i Headem z KoRna zagrali "Rollin\\\'" oraz nowo nagraną piosenkę "Crack Addict". Współpraca z Mikiem przebiegała na tyle dobrze, że Fred przyjął Smitha w szeregi Limpbizkit, oraz co zaskoczyło wielu, postanowił nagrać cały album od nowa, z brzmieniem już nowego gitarzysty. Na samym początku września LB zagrali w Londynie darmowy koncert transmitowany na żywo przez stację MTV, na którym zagrali kilka kawałków z nowej płyty. Kilka tygodni później światło dzienne ujrzał ich krążek zatytułowany ostatecznie Results May Vary i chyba \\\'najlżejszy\\\' album w dorobku LB. Singlem promującym została piosenka "Eat You Alive", zaś drugim singlem został cover piosenki The Who "Behind Blue Eyes", który znalazł się również na ścieżce dźwiękowej filmu "Gothika". Limpbizkit ruszyli w trasy koncertowe, najpierw Summer Sanitarium Tour gdzie występowali obok Mudvayne, Deftones, Linkin Park i Metallici, a później wraz z Kornem po raz drugi zorganizowali wspólne tournee pod nazwą Back 2 Basic Tour. W trakcie europejskiej części tournee Limp Bizkit mieli po raz pierwszy pojawić się w Polsce (marzec 2004, Katowice, "Spodek"). Występ jednak odwołano, bowiem organizatorzy otrzymali telefon, jakby ktoś w budynku podłożył bombę."Pięć minut przed wyjściem na scenę do naszej garderoby przyszedł policjant i promotor, po czym poinformowali nas, że policja otrzymała telefon o podłożeniu bomby, w związku z czym należy ewakuować ludzi. Promotor troszczył się tylko o swoje pieniądze, jednak policjant nie potrafił zapewnić, że nic złego się nie wydarzy. Dlatego też postanowiłem poinformować publiczność i ewakuować wszystkich" - mówił wówczas Fred Durst."Policja i promotor bardzo bali się zamieszek. Prawdę mówiąc powiedzieli, że na 100% fani rozpoczną zadymę. Bardzo się cieszę, że w 100% się pomylili. Polscy fani byli bardzo opanowani i posłuszni. Nie wiemy jeszcze co myśleć o całej sytuacji, jednak cieszymy się bardzo, że wszyscy są cali i zdrowi"."Chciałbym powiedzieć Polakom, że jest mi bardzo przykro z powodu tego co się zdarzyło. Wrócimy. Nagraliśmy także na wideo, jak policja i promotor informują nas o zagrożeniu. Przekażemy wam te materiały, jak tylko będzie to możliwe". Do koncertu jednak nie doszło... Kilka miesięcy później oficjalnie podano, że Wes Borland znów jest członkiem Limp Bizkit. "Jesteśmy typem ludzi, którzy chcą być szczerzy wobec najbliższych i ufają swoim instynktom. Mike nie był odpowiednim gościem. Dobrze się z nim grało, lecz zawsze wiedzieliśmy, że nie pasował do nas mentalnie" - powiedział Fred Durst na temat Mike\\\'a Smitha. Borland po opuszczeniu Limp Bizkt w 2001 roku założył zespół Eat The Day, który jednak w listopadzie 2003 roku zawiesił działalność. Później gitarzysta miał zająć się produkcją nowej płyty zespołu Evanescence, ale i ten pomysł został odłożony. W efekcie Borland zrezygnował na pewien czas z grania i pracował w Los Angeles w galerii swojej żony Heather. W 2004 roku, już z Borlandem, grupa rozpoczęła prace nad nową płytą studyjną. Nie obyło się jednak bez nieprzewidzianych sytuacji w trakcie sesji nagraniowej. John Otto musiał na jakiś czas poddać się leczeniu odwykowemu (zastępował go Sammy Siegler, były muzyk CIV i Youth Of Today). Nowe utwory nagrywano w Pradze. Producentem albumu jest Ross Robinson. Jego tytuł to "The Unquestionable Truth (Part 1)". Płycie nie towarzyszyła żadna większa akcja promocyjna i trasa koncertowa (zaplanowane koncerty, m.in. w Rosji odwołano). Obecnie zespół ma wydać składankę swoich najlepszych przeboi oraz zupełnie nowy album, któremu towarzyszyć ma największa trasa w historii grupy. Za to nic nie wiadomo o TUT part 2.

Aktualni członkowie[/b
Fred Durst - wokalista
Sam Rivers - basista
John Otto - perkusista
DJ Lethal - sample, konsola, syntezator.

[b]Byli członkowie
Wes Borland - gitarzysta, obecnie należy do grupy Black Light Burns
Mike Smith - gitarzysta, obecnie należy do grupy Evolver
Rob Waters - gitarzysta
Sam Siegler - perkusista; zastępował Johna Otto na płycie The Unquestionable Truth (Part One)

Płyty
Three Dollar Bill, Y'All$ (1997)
Significant Other, (1999)
Chocolate Starfish And The Hotdog Flavored Water, (2000)
New Old Songs (remix album) (2001)
Results May Vary (2003)
The Unquestionable Truth (Part One) (2005, EP)
Greatest Hitz (2005)

Teledyski
Rollin
Nookie
My Generation
Break Stuff
Take A Look Around
My Way

by limpbizkit.jor.pl