Definicja

Nu Metal to gatunek muzyczny opierający się pierwotnie na rock alternatywnym i death metalu, charakteryzujący się ciężkim brzmieniem gitar, sięganiem do elektroniki i elementów hip hopu, agresywnymi, często skandowanymi lub rapowanymi partiami wokalnymi i funkową sekcją rytmiczną. To co powszechnie uważa się za ten gatunek to Crossover, muzyka w której przenikają się różne style i nurty muzyczne.

Powstanie

Termin Nu metal został wymyślony przez producenta Rossa Robinsona jako "New Metal" i przerobiony przez wokalistę Korn - Jonathana Davisa na "New Urban Metal" (N.U. Metal - nowy miejski metal - przymiotnik miejski w tym wypadku nawiązuje do ulicznej kultury hip hopowej). Spora ilość zespołów spod szyldu Nu mówi, iż skrótowiec jest akronimem "New Underground". Kluczowe zespoły numetalowe to KoRn, Deftones (USA) oraz europejski Clawfinger, a więc jego początki sięgają lat 1993-1994, a jeżeli wziąć pod uwagę pierwsze demówki oraz koncepcje - 1990. Jednakże oficjalnie za natchnienie Nu Metalu "obarcza" się płytę Sepultury "Roots", na której we wszystkich utworach było można usłyszeć egzotycznie brzmiące dźwięki (głównie wydawane za pomocą brazylijskich instrumentów ludowych), nisko strojony bas oraz nowoczesne rytmy połączone z death metalowymi riffami i perkusją. Sam album Sepultury nie przedstawia jednak nu metalowego nurtu, zainspirował jednak w ogromnym stopniu muzyków KoRna określając ich styl.

Informacje ogólne

Nu Metal jest obecnie zaliczany do metalu (chociaż nie powinien), ze względu na ciężkie brzmienie gitar. Nie jest to samo łączenie metalu z rapem, co jest często używaną błędną definicją (bo to jest rapcore), czy samo łączenie metalu z elektroniką (metal/rock industrialny). Jego cechą rozpoznawczą jest brzmienie nisko strojonych i przesterowanych gitar, często siedmiostrunowych. Przeważają tzw. kwinty rockowe, mało solówek (w większości całkowity brak). Perkusja i bas są bardziej skomplikowane - spotykane rytmy to funkowa synkopa (większość przypadków), hard rockowe "raz, dwa" oraz skomplikowane, progresywne, wirtuozerskie popisy perkusji (Slipknot) wyróżniają się spośród często spotykanej podwójnej stopy - Limp Bizkit jest dobrym tego przykładem. Gitara basowa natomiast jest bardzo dobrze słyszalna, czasami lepiej od rytmicznej. Samych strun także używa się grubszych, dzięki czemu można nastroić gitary niżej bez pogarszania brzmienia. W wielu zespołach występuje spora dawka elektroniki, np. nasz polski CO.IN.

Cały gatunek opiera się na rytmie, wyznaczając nowy nurt w ciężkiej muzyce gitarowej, która dotychczas opierała się na harmonii i melodyce, dzięki czemu wyjątkowo łatwo mogą go przenikać inne gatunki, gdyż w obecnej muzyce popularnej funkowa synkopa jest niezwykle często napotykana (np. rap). Nu Metal często łączony jest z industrialem.

Gatunkami pokrewnymi Nu Metalowi są Rapcore oraz Neo Thrash będący połączeniem Thrash Metalu z Nu Metalem.

Brzmienie

Nieodzownym elementem każdego zespołu grającego Nu Metal jest tzw. brzmienie modern "Hi-Gain", czyli w bardzo dużym stopniu (dużo większym niż w tradycyjnym metalu) przesterowany sygnał z gitar oraz strojenie gitar do dźwięku podstawowego C, bądź niższych. Daje to dużo więcej silnego, przesterowanego basu w porównaniu do jakiegokolwiek innego gatunku. W tym celu zakładane są też grube struny, praktycznie od 0.11-0.54 wzwyż.

Aby łatwiej poruszać się w niskich rejestrach, niezwykle często stosowane są gitary siedmiostrunowe z najgrubsza struną H (w strojeniu standardowym, jak gitary sześciostrunowej do E). Mało kto zdaje sobie sprawę, że to właśnie KoRn rozpowszechnił ten typ gitar.

Wszystko to powoduje iż w paśmie nad resztą przeważa bas, środek jest zwykle wcięty. Doskonale słyszalna jest też wysoka góra w postaci talerzy perkusyjnych.

Tematyka i aktywność sceniczna

Tematyka utworów Nu Metalowych różni się znacząco od przekazu reszty zespołów stricte metalowych. Zupełnie nie obecny jest tu satanistyczny przekaz, metafizyczne mroczne teksty bądź też epickie historie fantasy - zostały one całkowicie zastąpione przez historie i teksty reprezentujące problemy życia codziennego. Obecny jest też pewien odpowiednik raperskiego bragadaccio w postaci czadowych, wybuchowych utworów przeznaczonych do pogo na koncertach, wychwalających zespół i jego muzykę.

Najlepszym przykładem zilustrowania Nu Metalowego "bragadaccio" są utwory "From this day" oraz "Desire to fire" kapeli Machine Head. Jak określił to sam zespół, "Desire to fire" jest utworem nawiązującym do faktu iż swojego czasu żaden zespół nie chciał grać z nimi na jednej scenie, gdyż nie dawał rady poprzeczce takiego zestawienia.

Zespoły Nu Metalowe (podobnie jak Hardcorowe i Metalcorowe) są bardzo aktywne na scenie. Muzycy starają się możliwie mało stać w miejscu, a wokaliści lubią bogato gestykulować - w przeciwieństwie do starszego metalu, gdzie jest to w zasadzie nie spotykane.

Image

Ciekawostką jest iż Nu Metalowy Image nie jest spotykany nigdzie indziej w muzyce metalowej, stanowiąc ogromny kontrast. Na tle tym obecne jest częste występowanie tarć pomiędzy fanami "oldschoolowego" image oraz bardziej nowoczesnego, aktualnego i coraz częściej spotykanego w mediach. Tradycyjny death/black/heavy/thrash metal ma sporo elementów wspólnych, podczas gdy Nu Metal wyraźnie od nich odstaje pod każdym względem.

Przeważa połączenie image hardcoru oraz hip-hopu z elementami współczesnego ciężkiego rocka, w postaci białych adidasów, szerokich spodni jeansowych/szerokich bojówek oraz czarnej koszuli. Niezwykle często spotykane są też podkoszulki "hokejówki" oraz wszelakie szerokie modne bluzy. W dodatkach, pieszczochy zostały zastąpione przez sportowe frotki na nadgarstek, a skórzane pasy ćwiekowane przez paski parciane (bądź zwykłe skórzane). Nadal obecny jest stonowany kolorystycznie image oraz moda na łańcuchy do spodni.

Poza ubiorem, najpopularniejszymi fryzurami w tym nurcie są zaczerpnięte z reggae dredy oraz średnio-krótkie włosy zaczesane do góry (wariant depeche mode) oraz na różne inne sposoby. Tatuaże występują tu często, choć nie aż tak jak w Hardcorze. Rozpowszechniony jest też umiarkowany piercing.

Nu Metalowcy za bezguście uważają zaś elementy przedstawiające loga/nazwy zespołów (bluzy, koszulki), buty glany, plecaki kostki, wąski, ciasny krój ubrań oraz wąsy. Długie włosy nie zbite w dready spotykane są rzadko (choć są wyjątki, np. Disturbed, dawny image Clawfingera).

Wszystko to sprawiło, że konserwatywny świat muzyki metalowej często kategorycznie wyklucza jakiekolwiek pokrewieństwo Nu Metalu z metalem.

Nu Metal obecnie

Obecnie Nu Metal przechodzi okres swojej naturalnej śmierci. Zaczął się on w roku 2003, gdy po czterech poprzednich niemalże stricte Nu Metalowych Ozzfestach w niszę tę wkroczył gatunek znany jako metalcore. Ozzfest był festiwalem na którym wybiło się bardzo dużo zespołów Nu Metalowych. Po zastąpieniu ich zespołami Metalcorowymi, Nu Metal w mediach pojawiał się dużo rzadziej, aż do niemal całkowitego zaniku.

Główne trzy powody takiego rozwoju sprawy to:

1. Przypisanie dziennikarzom terminu Nu Metal (obecnie nawet KoRn sugeruje iż nazwę tą wymyślili dziennikarze) jako określenie na kiepski, "lekki" metal robiony "pod publiczność" dla grona nastoletnich odbiorców.

2. Niechęć do tej muzyki przez zagorzałych fanów oldschoolowego metalu oraz do jego specyficznego, bardzo różniącego się od reszty image.

3. Zastępowanie Nu Metalowej niszy przez bardzo dynamicznie rozwijające się Metalcore.

Wpływ Nu Metalu na inne gatunki muzyczne

Pomimo wygaśnięcia tego gatunku, jego wpływ pozostawił ślad na ogromnej rzeszy powstałych w tamtym czasie zespołów metalowych grających inną muzykę. Jest to bardzo dobrze widoczne w rytmice większości obecnych zespołów metalowych. I w stosowaniu na szeroką skalę brzmienia modern Hi-Gain w niemal wszystkich gatunkach obecnie (wykluczając heavy i Power Metal).

Najlepszym przykładem tego są dwie ostatnie płyty dwóch szwedzkich zespołów grających melodic death metal - Soilworka oraz In Flames.

Soilwork wyraźnie skrócił na nich solówki i zmienił styl na potężne, cięte riffy wspomagane skrajnie silnymi przesterami typu Hi-Gain. Odbiegł też od swojej dawnej stricte death metalowej harmonii muzycznej i komponowania riffów oraz solówek przez dwie uzupełniające się partie pozostające w harmoniach, na rzecz mocno zarysowanego podziału na partie gitary rytmicznej i solowej. Podwoił też ilość obecnej na owych płytach elektroniki.

In Flames postąpiło podobnie z tą różnicą, że dodatkowo brzmienie ich gitary basowej upodobniło się bardziej do Nu Metalowego nisko strojonego basu, przy czym basista In Flames gra teraz przeważnie palcami (w death metalu i gatunkach pokrewnych występuje granie kostką).

BY Wikipedia

heheh... rozumiem ze wiecej sie nie dało napisać... Very Happy

ale nota fajna, fajna..xD